Het begon zoals bij velen. Als jongetje kreeg ik een Fleischmann 1050P H0 startset (stoomlocomotief met wat blikken wagons) en de rails werden op een spaanplaat geschroefd. Daarop kon eindeloos gespeeld worden. Allengs kwam er wat wagonnetjes en een extra set met een diesel locomotief Fleischmann 1011 bij. Alles natuurlijk analoog. Dus ze haalden elkaar in en wissels boden soelaas. Het sporenplan groeide.
Het echte modelbouwwerk begon ooit in 1973 toen ik boven op zolder bij mijn ouders de treinplaat van ooit ging uitbouwen naar Neustadt-Titisee Bahnhof. Kruip-Sluip om te bouwen en te rijden op zo’n lage onverwarmde zolder, maar een jongenshart gaat er harder van kloppen. En het vuur is nooit gedoofd.
Toen er een zelfstandige woonruimte met grote zolder kwam, werd een spoortracé van 200 meter rails op een ruimte van 6,4 x 2,2 meter aangelegd. Na 4 jaar werd er verhuisd en in de nieuwe woning was er niet echt ruimte om die baan weer op te bouwen. De dozen bleven 13 jaar dicht.
Maar de passie verdween niet en toen er weer werd verhuisd kwam er ruimte voor een baan van 4,2 x 1,2 meter. Het idee om dat in drie lagen en modulair op te bouwen was geboren. Eind negentiger jaren moest er natuurlijk ook gedigitaliseerd worden. Het Fleischmann Twin Center werd met Booster aangekocht.
Na enkele jaren bleek een andere hobby de vrije tijd grotendeels op te souperen en bleef de modelbaan vrijwel onaangeroerd. Tot dat Corona begin 2020 opeens veel vrije tijd aanbood.
